Dag 11 - Monument Valley

Voor vanochtend hadden we de wekker extra vroeg gezet. Om vier uur zou die moeten afgaan, maar we waren beide al een paar minuten van tevoren wakker. We wisten beiden dat het een bijzonder ochtend ging worden. We zouden namelijk de Grand Canyon gedeeltelijk afdalen om vanaf daar de zonsopgang te aanschouwen.

Om half vijf zaten we dan ook in de shuttle bus richting de South Kaibab Trail. We waren niet de enige in de bus. Echter gingen de meesten in onze bus naar een volgende bushalte waar je vanaf de rim de zonsopkomst kon waarnemen. Bij onze halte bleek toch dat we niet de enige waren. Vlak voor ons ging een grote groep, met ezels en al, richting de bodem van de canyon. Er wordt aangeraden om onderin de canyon te overnachten als je de bodem wilt halen. Op één dag op en neer is zeer gevaarlijk en wordt ten strengste afgeraden. Wij hebben echter niet de bodem op ons vizier. Er is een ooh-aah point, wat je zowel letterlijk als figuurlijk kunt nemen. Dat punt ligt op 1,5 kilometer lopen, waarmee we 230 hoogtemeters zullen afdalen. Enkele reis is dat dan.

In ons eigen tempo dalen we langzaam af terwijl we al steeds meer licht aan de horizon zien verschijnen, van de zon is echter nog geen sprake. Als we bij het ooh-aah point aankomen besluiten we hier te wachten tot de zon boven de rim uitkomt. We twijfelen om verder te lopen, maar we weten ook dat we dezelfde route weer terug moeten afleggen. Verstandig als we zijn, pakken we op dit punt onze rust en maken enkele schitterende foto’s. De zon die tegen de rotsen aan schijnt, en aan de andere kant de schaduw. Verderop de rode gloed op de rotswand. Dit was gewoon onbeschrijfelijk mooi. De weg naar boven duurt iets langer dan de weg naar onderen, ongeveer twee keer zo lang. We zijn hartstikke trots en voldaan als we de laatste stappen richting de top maken. Hier moeten we nog even wachten op de bus die ons weer terug naar het Visitor’s Centre brengt waar we de auto hebben staan.

We gaan terug naar onze lodge om ons te douchen. Bij de overnachting zat ook een ontbijt inbegrepen. Dat gaan we in het restaurant nuttigen, maar het merendeel laten we staan. Erg tegenvallend. Gelukkig hebben we nog lekkere zoutjes en honey buns in de auto.
Via enkele uitzichtpunten op de Grand Canyon rijden we naar het laatste punt, de Desert Watch Tower. Eigenlijk valt alles op dit moment in het niets in vergelijking met wat we vanochtend hebben gezien. We blijven dan ook niet lang daar en besluiten om richting Monument Valley te rijden. Het indianengebied staat bekend om zijn grote rode rotsformaties. Deze omgeving is al voor menig film en commercials gebruikt. Erg toevallig als op dat moment onze Spotify afspeellijst (op shuffle) een liedje van Ennio Morricone naar voren haalt.

We besluiten Monument Valley voor vandaag links te laten liggen, aangezien we hier morgen met een jeep tour op ontdekkingstocht gaan. Onze volgende stop is Mexican Hat. Een rotsformatie die lijkt op een mexicaans hoofddeksel. Een foto waardig, maar niet meer dan dat. Een paar kilometer achter Mexican Hat ligt een dirtroad van 17,2 mijlen, genaamd Valley Of The Gods. Hier slinger je op gravelwegen langs de schitterende rotsformaties. Veel auto’s komen we er niet tegen, waardoor we even het gevoel hebben alleen op de wereld te zijn. Aan het einde van de dirtroad gaan we op zoek naar de Moki Dugway. Een 3 mijl lange weg waar we weer veel hoogtemeters maakten. Een erg bochtig parcours door de haarspeldbochten. Het feest was toen nog niet afgelopen. Dankzij een tip hadden we te horen gekregen dat er nog een mooi vista point hier in de buurt lag. Hier weet bijna geen enkele toerist vanaf, wat het lekker rustig houdt. Het gaat om de Muley Point Overlook. Een 5 mijl lange zandweg leidt ons naar een punt waar je bijna 360 graden de omgeving kan overzien. Fenomenaal. We treffen daar enkele kampeerders die ons vragen hoe we achter dit goed bewaarde geheim zijn gekomen. We kijken onze eigen voor de laatste keer uit en besluiten weer naar terug te rijden naar ons hotel voordat de zon onder gaat. Onderweg maken we nog enkele mooie foto’s totdat de batterij van de camera er de brui aan geeft. Goulding’s Lodge, ons hotel, heeft ook nog een mooi uitzicht op de omgeving. We delen daar nog een uitstekende T-Bone steak en houden het voor gezien.

We prijzen ons erg gelukkig met deze dag, misschien wel de mooiste tot nu toe van onze vakantie!