Dag 17 - Bryce Canyon

Vandaag gaan we naar Bryce Canyon National Park, vooral bekend om haar zogenaamde hoodoos. Dat zijn opstapelingen van rotsen, gevormd door erosie. Hiervoor moeten we wel al vroeg vertrekken, er is namelijk heel veel te zien in dit park.

Voor we vertrekken mogen we nog gebruik maken van de ontbijt faciliteiten in dit motel. Op een droge muffin na, was dit best te doen. Bij het uitchecken reageert niemand op de bel op de balie, dus hebben we de pasjes maar in de motelkamer achter gelaten.

De weg naar Bryce Canyon kan op twee manieren genomen worden. Via een snelle route, of via de touristische scenic highway 12. Wij kiezen voor de laatste en hebben daar geen moment spijt van. Zoveel groen als vandaag hebben we de hele vakantie nog niet gezien. We moeten soms wel wachten op een paar koeien op de weg, maar ook dat heeft zijn charme.

Bij Bryce Canyon rijden we eerst helemaal naar het laatste punt van de scenic drive. De meeste uitkijkpunten zijn namelijk op de terugweg het makkelijkst te bereiken. Bij het laatste punt, Rainbow Point, maken we ook nog een korte trail van bijna twee kilometer. Het hoogteverschil van deze trail valt nog mee, al merkt Evert wel dat hij niet de benen van gisteren heeft. Gelukkig sleept nu Jidske hem er doorheen en doen we zelfs een nabij gelegen uitzichtpunt aan. Dit durven we vandaag wel aan omdat de warmte erg meevalt en er ook wat bewolking staat.

Zo dalen we Bryce Canyon steeds verder af met de auto. We doen de meeste uitkijkpunten aan. Er zijn er een paar echter gesloten vandaag. Bij Sunset Point krijgen we mooi zicht op een soort van amfitheater. Het is erg indrukwekkend om van een afstand te zien, maar vragen ons af hoe het er van onderen uitziet. Daar moeten we de Najavo trail voor op, die we eigenlijk voor de avond hadden gepland. We zien echter dat de bewolking nog meer toeneemt, waardoor dit wel een heel geschikt moment wordt om naar onder te gaan. De afstand naar onderen is 167 meter, die met veel haarspeldbochten wordt overbrugd. Hierna volgt een mooi stuk in een soort van vallei, waar je alleen maar bewonderend naar boven aan het kijken bent. Erg indrukwekkend om tussen de rotsen door te lopen. De 167 meter omlaag, moeten ook weer omhoog afgelegd worden. Dit is een stukje zwaarder, maar het gaat ons allebei erg goed af. Dit is een goed teken voor over twee dagen. Dan maken we namelijk de Observation Point trail in Zion. Deze is 12,8 kilometer lang met een hoogteverschil van 630 meter.

Na de trail en nog een uitkijkpunt te hebben bezocht gaan we op zoek naar ons motel. Dankzij het plaatje van de motelnaam op de website herkennen we deze langs de weg. Wanneer we aankomen schrikken we wel. Het lijkt wel helemaal vervallen, en dat is het mogelijk ook. Bij de receptie staat een vrouw die haar kamer wil afzeggen nadat ze deze gezien heeft. De moed zakt ons in de schoenen, maar gelukkig is de binnenkant van de kamer al iets netter dan de buitenkant die ze aan het opknappen zijn. Het is dat het voor één nacht is, anders hadden we zeker omgeboekt.

Er ligt ook een steakhouse bij het motel, maar deze doen we door deze ervaring maar niet aan. Onderweg naar het hotel hadden we namelijk ook een ander steakhouse gezien. We besluiten om hier te gaan eten, maar wisten toen nog niet wat ze voor ons in petto hadden. Het voorgerecht was een soort van chips met huisgemaakte salsa. Deze bleek echter veel te pittig voor ons. De ober was wel zo netjes om dit op te merken en het zelfs van de rekening te halen. Als hoofdgerecht kreeg Jidske een heerlijke steak, maar moest Evert het met een ribeye doen waar meer vet dan vlees aan zat. Toen we hier wat van zeiden gaf de ober aan dat je in Amerika een risico neemt als je een ribeye pakt. Hij was echter wel zo vriendelijk om ook deze van de rekening te halen. De rijst van Jidske waren ze vergeten en toen ze hem erna brachten was deze nog bijna rauw. Geen pluspunten voor de keuken, maar dat leverde ons wel nog een chocolade taartje op als toetje. De ober hebben we wel nog fooi gegeven, want hij bedoelde het allemaal erg goed.

Bij het hotel schrijven we nog voor twee dagen aan verslagen en gaan weer vroeg naar bed. Het is al een lange dag, en twee dagen Zion zullen met alle trails niet de minst vermoeiende dagen worden.