Dag 7 - Las Vegas

Vandaag is het dan zover. De dag waar Evert al heel lang naar uitkijkt. Een van zijn dromen, pokeren op de World Series of Poker in Las Vegas, gaat vandaag uitkomen.

We werden al vroeg wakker. Ondanks een luide airconditioning hebben we goed kunnen doorslapen. We maken ons klaar voor toch wel een spannende dag. Evert trekt zijn gisteren gekochte shirtje van de WSOP aan, helemaal in stijl om te gaan pokeren. We gaan dit keer niet te voet richting het Rio hotel, maar pakken onze eigen auto. Op de meeste plekken kun je gratis parkeren, dus is dit een goede optie tegenover de taxi. Het zijn wel drukke wegen, maar Jidske loodst ons er goed doorheen. We parkeren de auto in de self-parking en lopen het vrijwel lege Casino in. In ons eigen hotel zaten er nog genoeg mensen te gokken om dit tijdstip, maar hier is het toch wat rustiger. We begeven ons naar de gigantische ruimtes waar de WSOP plaatsvindt. We lopen er rustig wat rond en luisteren naar de aankondiging van de toernooidirecteur. Als Evert aan tafel wil gaan wordt er gezegd dat er ook een photo-id verplicht is. Evert pakt zijn paspoort met het kaartje wat hij aan de dealer moet geven en ziet tot zijn schrik dat hij Jidskes paspoort bij zich heeft. Toen was er een minuut van paniek bij beide. Evert gaat proberen om met zijn rijbewijs toch aan tafel te mogen gaan, maar ondertussen is Jidske al naar de auto aan het sprinten. Blijkbaar is een rijbewijs toch voldoende en dus sprint Evert achter Jidske aan, bijna mensen omver lopend. Helaas te laat om haar nog te behoeden van een tocht richting de auto. Als Jidske terugkomt zit Evert rustig aan tafel, maar is helemaal rood aangeslagen. En van het rennen maar ook omdat ze zich er rot over voelde dat dit was misgegaan.

Gelukkig kan Evert gewoon beginnen, en dat gaat best goed in het begin. Hij begint met 7.500 punten in chips en weet dat al snel naar 11.000 op te bouwen. Jidske blijft ondertussen in het hotel om Evert te ondersteunen. Ze maakt haar tijd vol met het maken van foto’s en ook een telefoontje te plegen met het thuisfront. In de eerste pauze, na twee uur spelen, lopen we wat rond en kijken we al wat we de pauze erna kunnen eten. Jidske bestelt dat dan vlak voor de volgende pauze en zoekt een tafeltje uit, zodat we de pauze optimaal kunnen benutten. Ondertussen gaat het pokerend iets minder. Evert is teruggezakt naar 4.500 punt en is zelfs bij aan hand all-in. Als de tegenstander had betaald, dan had Evert eruit gelegen. Gelukkig is met het pokerface van Evert niks mis, en past de tegenstander met de beste kaarten. Op dat moment zijn er ook twee vrienden uit Sittard gearriveerd bij Evert zijn tafel. Zij waren al een week in Vegas, en wilden toch ook even een kijkje komen nemen.

In de tweede pauze heeft Jidske twee broodjes hamburgers geregeld. Voor een stevige prijs, maar het was beter dan wat we bij Jack in the Box voor de kiezen kregen. Evert gaat zijn volgende twee uur in, en weet zijn punten weer op te bouwen naar 10.000. Ondertussen gaat Jidske in haar eentje een wasserette opzoeken. Erg stoer om alleen door de onbekende drukke straten te rijden. Bij de wasserette ontdekt Jidske een probleem met de kofferbak van de auto, die gaat namelijk niet meer open. Jidske schakelt de hulp in van iemand die bij de wasserette werkt, tenminste dat dacht ze. Uiteindelijk blijkt het een zwerver te zijn. Voor de moeite geeft Jidske hem 5$ fooi waarmee hij gelijk wat drinken gaat halen. Als Jidske weer terugkomt in de pokerruimte ziet ze dat het in de laatste hand voor de pauze helemaal is misgegaan voor Evert. Evert had een mogelijkheid gezien om veel punten op te pakken, echter hadden twee tegenstanders betere kaarten. Geen geluk voor Evert deze keer en zo is het opeens voorbij. Een droom uitgekomen, en enorm van genoten. De andere droom om ook geld te verdienen en misschien zelfs een bracelet te winnen kan even de ijskast in. Evert reageert er nogal koeltjes onder, maar Jidske vind het enorm rot voor Evert. Het is hoe het spelletje soms gaat, maar natuurlijk had deze droom nog wat mooier kunnen uitvallen.

Als we een beetje zijn bijgekomen gaan we richting een outlet mall aan de zuidkant van de strip. We gaan er op schoenenjacht, en dat lijkt niet moeilijk met de talloze schoenenwinkels daar. We slagen voor een nieuw paar Adidasjes voor Evert en ook vinden we na lang zoeken de schoenen die de broer van Evert op zijn wishlist heeft staan. We rijden terug via het welbekende Welcome To Las Vegas Sign. Daar moet je in de rij staan om foto’s te nemen, zodat je niet met twintig andere toeristen op de foto staat. We verbazen ons weer over de geklede mensen, de aanrijdende limousines, maar ook over de onbeleefdheid van de mens. Twee personen voor ons vragen ons om een foto van hun te nemen, en wij vragen die wederdienst. Dat is dan afgesproken als ze na tien minuten opeens de rij uitstappen om met een professionele fotograaf de foto’s te maken. Niks zeggend tegen ons. Ach ja. Gelukkig staan er nog twee vriendelijke Amerikanen achter ons die ook foto’s kunnen maken.
Na het maken van ook een foto van de achterkant van het bord, gaan we weer richting ons eigen hotel. We hebben geluk met het vinden van een parkeerplaats, aangezien het door het weekend inmiddels erg druk is geworden. We frissen ons wat op en gaan richting de lobby om nog wat te regelen. Als je namelijk bij M-Life lid wordt, kun je sparen voor kortingen. Dit hadden we in Nederland al gedaan, en door het MyVegas facebook spel hadden we al veel punten opgebouwd. Zoveel dat we een gratis weekend brunch en gratis ontbijt bij elkaar hadden gespaard. Nadat we dat geregeld hebben gaan we een verdieping hoger, waar veel eettentjes liggen. We kiezen voor een Italiaans restaurant en beginnen traditioneel met een cocktail. Buca, het restaurant, staat vooral voor shared dining. Een klein gerecht is bij hun al vaak genoeg voor twee tot drie personen. De ovenschotel die we kiezen is niet bijzonder, maar zeker ook niet slecht.

Als onze magen weer gevuld zijn gaan we weer richting onze hotelkamer en kunnen gaan bedenken wat we de dag van morgen gaan doen. Qua planning hebben we nu eigenlijk een dag extra omdat we voor de zekerheid Evert zijn pokeren twee dagen hadden laten duren.