Dag 1 - San Francisco

Het is eindelijk zover. Onze huwelijksreis naar West-Amerika is begonnen. Na lange voorbereidingen, het maken van diverse plannen en een uitgebreid roadbook vetrokken we zondagochtend naar San Francisco.

Om vier uur in de ochtend ging de wekker. We werden gelukkig allebei goed wakker. Ook Aafke en Eric hadden de wekker goed gezet. Door hen werden we naar Schiphol gebracht, vanuit waar we onze eerst vlucht naar London Heathrow maakten. We stonden vrij vooraan in de rij om onze twee volle koffers af te geven. Dat leek tijd te gaan schelen, maar maakte uiteindelijk niet heel veel uit. De piloot was namelijk ziek en er moest vanuit London een nieuwe piloot naar Amsterdam worden gevlogen. De vlucht stond eerst om 08:20 uur gepland, maar werd verplaatst naar 10:00 uur. Hierdoor hadden we iets meer tijd om nog een ontbijtje te pakken en afscheid te nemen. Om 08:00 zaten we al bij de gate te wachten omdat de vlucht mogelijk toch nog eerder kon vertrekken. Dit bleek ook het geval. Uiteindelijk vertrokken we om 09:30 naar de startbaan van het vliegveld. In onze twintig minuten taxiën kon Jidske hier mooi in geuren en kleuren vertellen over haar werk. We reden namelijk gewoon over de baan waar zij de afgelopen weken het onderhoud van had gepland.

Bij aankomst in London hadden we natuurlijk nu veel minder tijd om de overstap te halen. Hier hadden we eerst drie uur de tijd voor, en nu minder dan de helft. In het vliegtuig naar London zaten echter reizigers die minder geluk hadden. Sommigen wisten sowieso al dat ze hun aansluiting gingen missen, anderen hadden slechts enkele minuten om richting Flight Connections te gaan. In het vliegtuig ontstond daarom wel wat paniek en wij waren eigenlijk vrijwel de enigen die rustig bleven en hebben alle gestreste reizigers netjes voorgelaten. Het grappige was dat we erna enkele van die panikerende reizigers bij de security alweer hadden ingehaald. Wij zijn rustig naar de gate gegaan en zijn nog rustig op de grond gaan zitten. We zijn immers op vakantie, niet om te stressen.

We zaten mooi op tijd in het vliegtuig. Echter had iemand besloten om niet meer mee te gaan, terwijl wel zijn koffer al was ingeladen. Een kwartiertje vertraging dus, maar op een reis van 10,5 uur merk je dat niet zo erg. Zo lang duurt namelijk de vlucht van London naar San Francisco. Dat lezen we op het schermpje op de stoel voor ons, waar we ook diverse films en series op kunnen kijken. Hier komen we echter niet veel aan toe. Om de haverklap komen de stewards langs met drankjes en diverse snacks. We krijgen onder meer een lunch met risotto of kip met aardappelpuree. Een doosje met lekkernijen en ook nog een soort van high tea (het blijft British Airways waar we mee vliegen) met een pizzarol en brownie. Over de kwaliteit was niet veel negatiefs te zeggen, het viel ons heel erg mee wat we kregen voorgeschoteld. Tijdens de vlucht konden we lekker bijkomen van de afgelopen dagen. We doezelden soms wat weg en kwamen uitgerust aan in San Francisco. Dat was maar goed ook, aangezien we negen uur zijn teruggegaan in de tijd. Om 14:30 lokale tijd landen we namelijk op Amerikaanse bodem.

Om Amerika binnen te komen moesten we een douane aangifteformulier invullen. Het speciale was dat we nu samen dit formulier mochten invullen, als pas getrouwd stel. We hadden ingevuld dat we eten bij ons hadden, maar de douanier die ons behandelde spaarde ons omdat we alleen krentebollen bij ons hadden. Er was namelijk net een grote groep Indiase reizigers aangekomen die allemaal naar de betreffende balie toe moesten. De douanier feliciteerde ons met ons huwelijk en gaf ook nog enkele praktische tips voor ons verblijf. De koffers vonden we al snel op de bagageband, al was bij eentje de gele riem eraf. Gelukkig herkende Jidske hem aan het bagagelabel. Op het vliegveld moesten we weer naar de vertrekhal aangezien dat de enige plek is waar je een Uber taxi mag bestellen. De eerste bestelling liep helemaal mis. Een vaag Engels sprekende persoon belde op om onze locatie te bevestigen, maar hier kwamen we niet uit. Bij de volgende ging het echter wel goed. Het bleek om een Syrische chauffeur te gaan die ook voor zijn vriendin een Uber bestelde. Dat is dan wel weer humor. Het gesprek konden we niet helemaal volgen, maar hij was niet blij met zijn vriendin op dat moment. We werden na een 25 minuten durende rit netjes afgezet bij het Post Hotel op de Post Street in Downtown San Francisco. Na het geven van onze eerste fooi konden we het hotel naar binnen.

In het hotel was het nog even spannend wat voor een kamer we zouden krijgen. We hadden een kamer met privé badkamer geboekt, maar ze hadden ons erna twee keer een kamer met gedeelde badkamer in de maag willen splitsen. Hier gingen we uiteraard niet mee akkoord, maar gelukkig bleek alles in orde toen we de kamer zagen. Om op de vijfde verdieping te komen moesten we gebruik maken van een ouderwetse lift, dat was dan wel bijzonder. De kamer is echter niks bijzonders. Gelukkig wel een mooi groot bed, ventilator en schone lakens en handdoeken. Meer hebben we niet nodig om het drie nachten uit te houden. Evert kruipt gelijk op bed en Jidske gaat gelijk de koffers opnieuw indelen. In geval van kwijtraken van één van de koffers hadden we namelijk de kleren verdeeld over twee koffers. Na even te zijn bijgekomen van de reis besluiten we al snel om de boel te gaan verkennen. We moeten het namelijk zo lang mogelijk volhouden om wakker te blijven om aan het nieuwe ritme te wennen.

We lopen eerst naar Union Square waar enkele tango dansende locals de dienst uitmaken. Erg leuk om te zien. We lopen hierna verder en bewonderen de mooie gebouwen. Erg warm is het trouwens niet meer. Het waait behoorlijk en we zijn blij met ons vest. Bij Mels Drive-In Diner besluiten we om nog een hapje te gaan eten. Een typisch jaren vijftig diner qua aankleding met oude jukeboxen en blinkende chromen stoelen met groene leren bekleding. Ook het personeel gaat mee in dit plaatje en heeft zich passend gekleed. Erg leuke setting, en ook het eten is alles behalve slecht. We bestellen een ½ lb Grass Fed Beef Burger met spek, avocado en American fries. Verbaast zijn ze echter als we alleen water te drinken willen, wat later ook nog gratis blijkt te zijn. Bij het afrekenen geven ze nog een tip voor de tip (de fooi dus) aangezien dit een groot deel van de inkomsten van het personeel is. We verlaten het restaurant en wandelen nog wat door de stad. We zien de ouderwetse kabeltram en verbazen ons over de kleding die gedragen wordt. Veel erg korte broekjes, terwijl het toch niet echt warm meer is. Ook worden we veel aangesproken door bedelaars en probeert een vrouwtje bij een supermarkt ons erin te luizen met een trucje. We zijn echter nog wakker en hier trappen we dus niet in. We lopen verder naar ons hotel en gaan daar onze eerste nacht in. Om 21:00 gaan we slapen nadat we dus 26 uur op reis zijn. Helaas hebben we toch wat last van een jetlag en zijn we om 04:00 lokale tijd wakker. We kunnen dan wel mooi dit verslag uitwerken.

Vandaag gaan we San Francisco verder verkennen per fiets en maken we een bezoekje aan Alcatraz.

Tot het volgende verslag!