Dag 2 - San Francisco

Vandaag worden we voor Amerikaanse begrippen erg vroeg wakker. In Nederland is het dan wel 12:30 uur, maar in San Francisco is het pas 3:30. De jetlag hebben we dus al te pakken, maar dat geeft ons wel de gelegenheid om het verslag van dag 1 te schrijven. Na de plannen van vandaag te hebben bekeken bestellen we via MuniMobile App voor openbaar vervoer twee kaartjes voor de ouderwetse kabeltram. We activeren de kaartjes en dat geeft ons een half uur de tijd om met de kabeltram te reizen. Iets te vroeg geactiveerd, want we moeten nog naar de kabeltram lopen, maar de conducteur in de kabeltram deed gelukkig niet moeilijk. De kabeltram richting Fisherman’s Warf was een mooie ervaring om mee te reizen. Dan merk je pas echt hoe heuvelachtig San Francisco is. We keken onze ogen uit. Het besturen of rijden van de kabeltram is ook geen makkelijke klus. De kabels moeten telkens hard worden aangespannen om te remmen.

Bij het eindpunt van de kabeltram lag ook de maatschappij bij wie de fietsenhuur hadden geboekt, Bay City Bike. Via Groupon weliswaar, maar dat was blijkbaar een populaire actie gezien de klanten voor ons. We kregen uitleg over de route en konden de kaartjes voor de ferry vanaf Sausalito alvast kopen. De route ging iets anders dan we in eerste instantie van plan waren, maar gezien het heuvelachtige parcours hebben we toch maar besloten om ons aan de route te houden. Via Fisherman’s Warf reden we langs de kust richting de Golden Gate Bridge. Onderweg stopten we nog bij de oude chocoladefabriek van Ghirardelli. De fabriek is gesloten maar er is wel een marktplein met diverse winkeltjes. Veel chocolade te koop en we kunnen ons met moeite bedwingen. De gedachte dat we de komende tijd veel in de zon verblijven stopt ons. Wel kopen we al wat souvenirs. Als we terugkomen bij de fietsen proberen we deze van het slot te halen. Bij de fiets van Evert wil dit echter niet lukken. Na vijf minuten proberen willen we bijna Bay City Bike gaan bellen als Evert hem toch open krijgt. We fietsen verder naar een mooi uitkijkpunt. Vanaf een pier kun je de Golden Gate Bridge en Alcatraz mooi op de foto zetten. Vooral de laaghangende mist geeft een mysterieus beeld van de brug. Via Fort Mason, wat overigens een leuk klimmetje was, komen we bij het Palace Of Fine Arts. Hier lopen we wat rond, bewonderen we de Romeinse stijl, en erna rijden we verder naar de Warming Hut onder de brug. Hier pakken we een paar lekkere koeken en wat te drinken. Een klein jongetje naast ons vraagt ons waarom we alles delen, dat vond hij toch maar vreemd.

Nadat we onszelf wat moed hebben ingepraat beginnen we aan de weg naar boven. Het is een behoorlijke klim waar zeker Jidske erg tegenop ziet. Het was dan ook een zeer grote overwinning toen ze boven aankwam, en dat zonder af te stappen. Dat zagen ook enkele Amerikanen die een dik applaus voor haar overhadden. Vol trots begonnen we aan oversteken van de Golden Gate Bridge. Wij waren niet de enige, maar gelukkig had de fiets van Evert een bel om de wandelende toeristen te waarschuwen. We stoppen op enkele plekken om van het uitzicht te genieten en weer foto’s te maken. Aan het einde van de brug was nog een mooi uitkijkpunt Vista Point. Hier stoppen we nog even voordat we aan de schitterende afdaling richting Sausalito beginnen. We kijken weer onze ogen uit en ook het stadje zelf ziet er erg gezellig uit. Wij besluiten echter om meteen de ferry richting San Francisco te nemen omdat we nog een bezoek aan Alcatraz op de planning hebben staan. Op de ferry moeten de zonnebrillen voor het eerst uit de tas worden gehaald. Door de kou en wind hebben we echter niet door dat we ons hadden moeten insmeren. Dat heeft roze gezichten tot gevolg, en dit keer niet door de inspanning. Aangekomen op Port of San Francisco fietsen we weer terug richting Bay City Bike.

We leveren onze fietsen in en lopen weer terug richting Fisherman’s Warf. Het is een grote toeristenfuik, maar je moet het toch gezien hebben. Op Pier 39 liggen in het water diverse vlotten waarop zeeleeuwen liggen te zonnen. Een erg apart gezicht, aangezien de zon ook weer is gaan liggen. We pakken hierna twee hotdogs bij The Dog House. Deze tent is volgens mij ook bekend van de serie Breaking Bad, alleen ontbreekt het hondje met de led lampjes hier.

We lopen naar pier 33 waar we aan boord kunnen gaan van Alcatraz tours. We hebben drie maanden terug al een avondtour geboekt aangezien hier net iets meer te zien en doen is dan bij een middagtour. Hier hebben we geen seconde spijt van gehad. Het eiland Alcatraz was een beleving op zich. Bij aankomst kregen we uitleg over het eiland waar vroeger een beruchte gevangenis was gevestigd. Het was een behoorlijke wandeltocht naar boven en vooral Jidske had het zwaar. Ze zette echter goed door en we kwamen zelfs als één van de eersten aan bij de audio tour in het cellencomplex. Nu hoefden we voor de audiotour niet perse vooraan te lopen, maar wel om enkele mooi foto’s te schieten terwijl de gangen in de gevangenis nog leeg zijn. We lopen gelijk vooruit en proberen zoveel mogelijk foto’s te maken. Tevreden lopen we terug en beginnen we dan echt aan de audiotour. De ingesproken stemmen van oud-bewaarders en ex-gevangenen maakt het allemaal nog indrukwekkender. We lopen langs diverse beroemde cellen, onder meer van de drie ontsnapte maar nooit teruggevonden gevangen. In de film Escape From Alcatraz wordt dit verhaal helemaal uit te doeken gedaan. Die hadden we als voorbereiding natuurlijk nog een keer bekeken. Na de audiotour zijn er ook nog enkele activiteiten waar je een keuze uit moet maken. Wij bekijken eerst het ziekenhuis en gaan erna naar Cell Block D. Hier vertelt een vrijwilliger over deze afdeling. Cell Block D werd gebruikt voor de lastigere gevangenen. Als je iets verkeerd had gedaan in de gevangenis kwam je hier terecht. Hier waren ook de isoleercellen die we met de deur dicht van binnen mochten ervaren. Hij vroeg wie dit wilde ervaren en Evert stond als eerste binnen de cel. Het was toch wel erg donker totdat we een oud vrouwtje bedacht dat haar i-pad ook wel licht maakte. Evert zijn ervaring een beetje verpest, maar zij had een leuk grapje kunnen maken. Haar dag is dus vast goed geweest. Jidske gaat hierna ook naar binnen om dit te ervaren. Erg indrukwekkend. De vrijwilliger laat ons ook nog enkele van de oudste cellen zien en vertelt honderduit. Uiteindelijk komen we uit bij een demonstratie van het openen en sluiten van de celdeuren. Dit gebeurt allemaal mechanisch. Er klinkt een hard geluid waarna de cellen open gaan en je dus ook die deuren hoort open slaan. Het geluid is moeilijk te omschrijven, maar het is niet een geluid wat je snel gaat vergeten.

Bij het teruggaan naar de boot schieten we het fototoestel nog wat voller. Alle foto’s maken we hier in het zwart wit voor een extra mooie weergave van wat we gezien hebben. Al met al een zeer bijzondere en onvergetelijke ervaring. Bij aankomst terug op de pier bestellen we weer een Uber taxi om ons naar het hotel te brengen. Hier ploffen we op ons bed en al snel in slaap.

Morgen gaan we de stad verder verkennen en hebben we een honkbalwedstrijd van de San Francisco Giants op het programma staan.